Στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης υπήρχε μια χώρα που στον 20ο αιώνα πέρασε δύο Βαλκανικούς και δύο Παγκόσμιους Πολέμους, έναν Εμφύλιο και δύο δικτατορίες, κι όμως κατάφερε το 1981 να γίνει το δέκατο πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και το 2001 να ενταχθεί στην Ευρωζώνη. Έτσι, σήμερα ο λαός της είναι ο 23ος πλουσιότερος της Γης, ενώ, ταυτόχρονα, διαθέτει το πιο ισχυρό νόμισμα του κόσμου.
Παρότι θεωρητικώς αναπτυγμένη χώρα («έξω πάμε καλά»), είναι πιο διεφθαρμένη από το Μπαγκλαντές και το Ουζμπεκιστάν, ενώ το 1/3 του εθνικού της προϊόντος διαμορφώνεται στη μαύρη οικονομία. Η οικονομία της είναι λιγότερο ανταγωνιστική από την Μποτσουάνα: Οι εισαγωγές της είναι τριπλάσιες των εξαγωγών της. Το επιχειρηματικό περιβάλλον της είναι λιγότερο ελκυστικό από τη Ρουάντα (λόγω γραφειοκρατίας, διαφθοράς και συνεχών αλλαγών του φορολογικού πλαισίου), με αποτέλεσμα οι εισροές ξένων άμεσων επενδύσεων να είναι σχεδόν ανύπαρκτες (ούτε στο 1% του εθνικού της εισοδήματος). Την ίδια στιγμή, το εθνικό της εισόδημα διανέμεται εξαιρετικά άδικα, ενώ οι κρατικές δαπάνες για την καταπολέμηση της φτώχειας είναι οι πιο αναποτελεσματικές στην Ευρώπη.
Η χώρα αυτή είναι φορτωμένη με ένα τερατώδες δημόσιο χρέος (το υψηλότερο στη Γηραιά Ήπειρο), με συνέπεια κάθε πολίτης της να χρωστάει 30.000 ευρώ περίπου για λογαριασμό του Δημοσίου. Επιπρόσθετα, κάθε νοικοκυριό της, για κάθε 100 ευρώ του διαθέσιμου εισοδήματός του, αποταμιεύει λιγότερα από 2 και η καταναλωτική του μανία ικανοποιείται περαιτέρω με συνεχή λήψη καταναλωτικών δανείων. Τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων της, αθροιστικά, ισοδυναμούν με ό,τι παράγει η χώρα αυτή σε δύο ολόκληρα χρόνια. Ταυτόχρονα, ο πληθυσμός της γερνάει λόγω υπογεννητικότητας και αμβλώσεων –στις αμβλώσεις είναι τρίτη στον κόσμο!–, με συνέπεια να προβλέπεται ότι το 2050 το ¼ του εθνικού εισοδήματός της θα κατευθύνεται για συντάξεις. Τα τροχαία ατυχήματα είναι η πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 18-44, καθόλου άσχετο με το ότι στη χώρα αυτή υπάρχουν οι 7 από τους 10 πιο επικίνδυνους δρόμους της Ευρώπης.
Οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι οι πιο φανατικοί καπνιστές στον κόσμο. Επίσης, αποτελούν τον πιο παχύσαρκο λαό της Ευρώπης, ενώ κατέχουν και την ευρωπαϊκή πρωτιά σε κατανάλωση ουίσκι. Παρότι είναι μόλις 11 εκατομμύρια, κατοικούν σε 1 εκατομμύριο αυθαίρετα κτίσματα και κάθε χρόνο ασκούν 750.000 μηνύσεις. 1 στους 2 κρατούμενους στις φυλακές της κατηγορείται ή έχει καταδικαστεί για υποθέσεις ναρκωτικών, ενώ 4 στους 5 από αυτούς που αποφυλακίζονται επιστρέφουν στη φυλακή αργά ή γρήγορα.
Η μεγαλομανία των κατοίκων της για την απόκτηση πτυχίου, την έχει οδηγήσει στην πρώτη θέση στον κόσμο σε αριθμό φοιτητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επί του πληθυσμού, αλλά και σε εξαγωγή φοιτητών σε άλλες χώρες. Την ίδια στιγμή, οι δημόσιες επενδύσεις της για την Παιδεία και την Έρευνα & Τεχνολογία είναι για χρόνια οι χαμηλότερες στην Ευρώπη, ενώ τα πανεπιστήμιά της αξιολογούνται στην ίδια θέση με εκείνα της Ζάμπια και 20 θέσεις πίσω από εκείνα της Ζιμπάμπουε.
Η χώρα αυτή είναι μια από τις 10 πιο εξαρτημένες από τον άνθρακα χώρες του κόσμου παρά τις ιδανικές καιρικές συνθήκες που αντιμετωπίζει για την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στο λεκανοπέδιο της πρωτεύουσάς της έχουν συγκεντρωθεί 4 στους 10 κατοίκους της, με αποτέλεσμα να είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο σε αστυφιλία. Η πρωτεύουσα της είναι η 5η πόλη στον κόσμο σε συγκέντρωση μικροσωματιδίων, αλλά και η πόλη με τη χαμηλότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή, οι πολίτες της καταναλώνουν τους φυσικούς πόρους με τρόπο ώστε, αν και οι υπόλοιποι άνθρωποι στον κόσμο τους ακολουθούσαν, δε θα έφταναν τρεις πλανήτες για να τους ικανοποιήσουν!
Κάποτε ο εθνάρχης της –που, σε πλήρη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, είχε πετύχει να τη δεχθούν ως ισότιμο μέλος στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια– τη χαρακτήρισε «ένα απέραντο φρενοκομείο». Μήπως η δήλωσή του ήταν απλά μια ανάγλυφη αποτύπωση της πραγματικότητας, απαλλαγμένη από κάθε ίχνος χιούμορ;…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «University Press» τον Φεβρουάριο του 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου