Αν υποθέσουμε ότι οι επιπτώσεις στην πορεία της ελληνικής οικονομίας από την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες λόγω… “αδυναμίας” εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας είναι περιορισμένες και ελεγχόμενες, ότι η λαϊκή ετυμηγορία δίνει βιώσιμη κυβέρνηση με την πρώτη, ώστε να αποφευχθεί μια επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση, και ότι βρισκόμαστε με νέα ισχυρή κυβέρνηση στην άνοιξη του 2015… Θα ατενίζαμε, άραγε, με αισιοδοξία το μέλλον λόγω της επιστροφής (;) του ΑΕΠ σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης;
Όσοι πιάνουν το σφυγμό των επίσημων και ανεπίσημων συζητήσεων στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη αμφιβάλλουν. Το διαχρονικό πρόβλημα με την Ελλάδα –μεγαλύτερο ίσως και από αυτό που καταγράφουν ανάγλυφα τα ελλείμματά της στην οικονομία– είναι η έλλειψη αξιοπιστίας…
Οι ευρωπαίοι εταίροι και οι αδέκαστες αγορές πολύ δύσκολα πιστεύουν πλέον τους έλληνες πολιτικούς όταν “ορκίζονται” στη δημοσιονομική πειθαρχία και δεσμεύονται σε μεταρρυθμιστικές πολιτικές. Πολλώ, δε, μάλλον, όταν υπόσχονται σήμερα, απερίσκεπτα, υπό τη δαμόκλειο σπάθη των εκλογών, την άμεση επιστροφή στο 2009 και τη δανεική ευημερία!
Η έλλειψη ισχυρών ασφαλιστικών δικλείδων, εγχώριων θεσμικών αντίβαρων στον εκτροχιασμό των ελλειμμάτων τούς έχει καταστήσει κάτι περισσότερο από καχύποπτους με την Ελλάδα. Η απουσία πρότερου έντιμου βίου, άλλωστε, δεν συγχωρείται εύκολα…
Μπορεί όσοι έχουν ασχοληθεί εμβριθώς με το ζήτημα της στατιστικής απεικόνισης των δημοσιονομικών μεγεθών να συγκλίνουν πλέον στο ότι μεγάλο μερίδιο ευθυνών, εκτός από τις εθνικές στατιστικές αρχές, είχαν και οι ευρωπαϊκές που δέχονταν με ευκολία τα στοιχεία που τους έστελναν οι πρώτες, χωρίς να έχουν θεσπίσει προηγούμενα αυστηρούς ενιαίους κανόνες. Η κακή φήμη, όμως, δυστυχώς, ακολουθεί κατά πρώτο και κύριο λόγο την Ελλάδα, εξαιτίας των μεγάλων αλλαγών στα επίσημα στοιχεία με κάθε εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση. Ο σαρκαστικός νεολογισμός “Greek Statistics” στα διεθνή ΜΜΕ δεν είναι καθόλου τυχαίος…
Οι αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού φαίνεται να κινδυνεύουν από το πολιτικό σύστημα της χώρας που διολισθαίνει ξανά στο λαϊκισμό και ετοιμάζεται να παλινδρομήσει στις πολιτικές των ανεξέλεγκτων δαπανών και των ελλειμμάτων. Και μόνο ο προγραμματικός λόγος των κομμάτων που θέλουν να κυβερνήσουν έχει τη δική του βαρύτητα…
Πόση αξιοπιστία μπορεί να έχει κάποιος πολιτικός που στο πρόγραμμά του δεν έχει ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο; Είναι, άραγε, όλα τόσο καλά καμωμένα στις διαρθρωτικές δομές της ελληνικής οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης, που το μόνο πρόβλημα είναι πώς θα τονωθεί η ζήτηση και θα αποκατασταθούν τα θύματα της ύφεσης; Λες και υπάρχουν πόροι που είναι διαθέσιμοι ή άμεσα προσβάσιμοι και δεν αξιοποιούνται…
Σιωπή ή αποτυχημένες κρατικίστικες συνταγές από το παρελθόν για τη βελτίωση της παραγωγικότητας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη διατήρηση των πλεονασμάτων που κατακτήθηκαν με οδυνηρές θυσίες, που λοιδορούνται, με δεδηλωμένη πρόθεση να ανατραπούν…
Οι έλληνες πολίτες θα έπρεπε να είναι περισσότερο υποψιασμένοι όταν ακούν μόνο ευχάριστα πράγματα από όσους διεκδικούν την εξουσία και, μάλιστα, για πρώτη φορά έχουν σοβαρές πιθανότητες να την κατακτήσουν. Οι αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης και οι ευρωπαίοι εταίροι, από την άλλη, δεν έχουν βραχεία μνήμη…
Η αξιοπιστία της Ελλάδας είχε πληγεί βαριά το 2010 και επουλώθηκε με οδυνηρές περιοριστικές πολιτικές στα μνημονιακά χρόνια. Παραμένει, όμως, ευάλωτη. Και όσοι το ξέρουμε τρομάζουμε σήμερα από τους έλληνες πολιτικούς που παίζουν ψηφοθηρικά παιχνίδια στην “πλάτη” της. Εκείνοι δεν έμαθαν ακόμα ότι η αξιοπιστία δύσκολα κατακτείται και εύκολα χάνεται;
Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 7 Οκτωβρίου 2014:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου