Αν εμφανιζόταν σήμερα ο από μηχανής θεός της Ελλάδας, εκείνος που τη γλιτώνει πάντα την τελευταία στιγμή από την ευρωπαϊκή απομόνωση και την άτακτη χρεοκοπία, τι θα έπραττε άραγε; Μεταξύ μας, σε αυτόν πλέον ελπίζουμε οι εχέφρονες πολίτες, αφού βλέπουμε πως οδηγούμαστε σε αδιέξοδο…
Έστω ότι το πολιτικό σύστημα ήταν αποφασισμένο να καταστρατηγήσει το πνεύμα του Συντάγματος στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα αυτός να βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων στο θέμα των πρόωρων εκλογών. Και με δεδομένο, από την προβολή των δημοσκοπήσεων, ότι οι κάλπες φέρνουν πρώτο τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά χωρίς αυτοδυναμία, και δεύτερη τη Νέα Δημοκρατία… Για ποιο πράγμα θα μεριμνούσε πρώτα από όλα; Σίγουρα, για την πολιτική σταθερότητα. Να αποφευχθεί μια παρατεταμένη ακυβερνησία που θα ξαναμάτωνε την καθημαγμένη ελληνική οικονομία, που ακόμα επουλώνει τις πληγές της…
Θα καλούσε, γι’ αυτόν το λόγο, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα σε ένα δωμάτιο και θα τους εγγυόταν ότι οι θέσεις τους στις ηγεσίες των κομμάτων τους δεν κινδυνεύουν, ότι το πολιτικό τους μέλλον δηλαδή είναι εξασφαλισμένο, εφόσον συνεργαστούν για το καλό του Τόπου. Με τον τρόπο αυτό θα αντέστρεφε το σημερινό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, όπου ο κάθε παίκτης θεωρεί ότι ό,τι χάνει ο αντίπαλος το κερδίζει εκείνος…
Η συνεργασία θα γινόταν αμοιβαία επωφελής. Ποια συνεργασία, όμως; Ο Αλέξης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι έχει μοναδικές ικανότητες στο να πείσει τους επίσημους πιστωτές της χώρας να διαγράψουν το χρέος μας. Με απλά λόγια, οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι να χαρίσουν δανεικά χρήματα στους Έλληνες! Ο Αντώνης ισχυρίζεται ότι εγγυάται στο εσωτερικό τη συνέχιση (;) των μεταρρυθμίσεων που θα αλλάξουν τις δομές και τους μηχανισμούς των ελλειμμάτων, τα οποία ξέφυγαν και μας οδήγησαν στον αποκλεισμό από τις αγορές το 2010…
Εφόσον… έκαστος στο είδος του, γιατί δεν θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν; Η συγκυβέρνηση θα ικανοποιούσε το γινάτι του καθενός. Τη διαγραφή του χρέους για τον Αλέξη και τις μεταρρυθμίσεις για τον Αντώνη. Και ο ένας δεν θα ανακατευόταν και δεν θα έκρινε το έργο του άλλου, εφόσον δεν άγγιζε τα δικά του λημέρια…
Μια λεπτή ισορροπία, σίγουρα. Αλλά όχι ακατόρθωτη. Βασική της προϋπόθεση: να επιβληθούν οι αρχηγοί στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες και να τηρήσουν τη συμφωνία τους με ειλικρίνεια, χωρίς ο ένας να σκάβει το λάκκο του άλλου με το βλέμμα στην επόμενη μέρα.
Ο από μηχανής θεός έχει διαπιστώσει προ πολλού πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής φυλής εξακολουθεί να είναι –και θα είναι εις τους αιώνας των αιώνων– η διχόνοια. Κανείς δεν δέχεται να κάνει ένα βήμα πίσω, για να διευκολύνει τον αντίπαλό του. Στην Ελλάδα ισχύει «ο θάνατός σου, η ζωή μου», έστω κι αν κινδυνεύει να τα τινάξει η πατρίδα! Τότε, όμως, θα είναι πολύ αργά…
Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Reporter.gr στις 5 Δεκεμβρίου 2014:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου