Διαχρονικά, η κατάταξη της Ελλάδας στην Έκθεση Ανταγωνιστικότητας (Μέρος Β΄)

Στην προηγούμενη ανάρτησή μας, είδαμε τη διαχρονική εξέλιξη της θέσεως της Ελλάδας στην ετήσια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

Εκτός της θέσεως αυτής καθ’ αυτής όμως, είναι προφανής η ιδιαίτερη σημασία του πλήθους των χωρών που αξιολογούσε κάθε χρονιά το Φόρουμ, γι’ αυτό και στο προηγούμενο διάγραμμά μας συμπεριλάβαμε και μία δεύτερη γραμμή με τη συγκεκριμένη μεταβλητή.

Ακολουθώντας την πολύτιμη συμβουλή ενός πρώην υπουργού Οικονομικών, ο οποίος μας έκανε την ιδιαίτερη τιμή να μας διαβάσει, δημιουργήσαμε το κάτωθι διάγραμμα με τη σταθμισμένη θέση της Ελλάδας στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Η σταθμισμένη θέση προκύπτει από τη διαίρεση της ονομαστικής θέσης με το πλήθος των υπό αξιολόγηση χωρών της αντίστοιχης χρονιάς, πολλαπλασιάζοντας το πηλίκο επί 100.

Και αποτελεί, βέβαια, πιο αντιπροσωπευτική μεταβλητή της θέσεως της Ελλάδας στη γενική κατάταξη, καθώς η τελευταία είχε από 59 χώρες το 2000 μέχρι… 148 το 2013.

Αντιστοίχως, η μπλε γραμμή στο σημερινό μας διάγραμμα είναι πιο αντιπροσωπευτική της μαύρης, καθώς η πρώτη παριστάνει τη σταθμισμένη θέση της χώρας μας βάσει του πλήθους των υπό αξιολόγηση χωρών, ενώ η μαύρη την ονομαστική της, ανεξαρτήτως του πόσες χώρες φιλοξενούνταν στη γενική κατάταξη.

Βέβαια, οι διαπιστώσεις που μπορεί να εξάγει κάποιος δεν είναι πολύ διαφορετικές…

– Φέτος πλασαριστήκαμε σε χειρότερη σταθμισμένη θέση από εκείνη του 2010, όταν ξεκινούσε η περιπέτεια των Μνημονίων. Αυτό, όμως, δεν συνέβαινε πέρυσι και πρόπερσι. Οφείλεται, δηλαδή, στην αναστροφή της τάσης το 2016.

– Το 2007 πραγματοποιήσαμε μια μεγάλη βουτιά στη γενική κατάταξη, 12 σταθμισμένων θέσεων. 

– Διαχρονικά, τη χειρότερη σταθμισμένη θέση μας στην κατάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ καταλάβαμε το 2012, ως αποτέλεσμα των συνεχών υποχωρήσεων και την πενταετία που ακολούθησε τη μεγάλη βουτιά του 2007.

Το πιο ενδιαφέρον ίσως συμπέρασμα για την πορεία της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας που προκύπτει από το νέο, αντιπροσωπευτικότερο διάγραμμα, σύμφωνα πάντα με τις κατατάξεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, είναι το εξής:

Ενώ η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας συγκριτικά με εκείνη των υπόλοιπων εθνικών οικονομιών βελτιωνόταν τα τρία πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 (με αποτέλεσμα η Ελλάδα να καταγράψει την καλύτερη σταθμισμένη θέση της στη γενική κατάταξη το 2003 – με εντυπωσιακή άνοδο τη συγκεκριμένη χρονιά), μεσολάβησε μια οιονεί στασιμότητα μέχρι το 2006, πριν από την εξακολουθητική διολίσθηση (με ένα μικρό διάλειμμα το 2013-2014, όταν η τάση φάνηκε προς στιγμήν να αναστρεφόταν) που την έφερε σήμερα, 15 χρόνια μετά, σε χειρότερη σταθμισμένη θέση στη γενική κατάταξη κι από εκείνη του 2000.

Είναι, άραγε, τυχαίο που και οι μισθοί¹ –μετά τις συνεχείς περικοπές των άλογων αυξήσεων της δεκαετίας του 2000–, όπως και το ΑΕΠ² –μετά την παρατεταμένη ύφεση των τελευταίων ετών–, έχουν επιστρέψει περίπου στα επίπεδα εκείνης της χρονιάς; Μάλλον όχι!

Σε μια δεύτερη ζωή, αν μας ξαναδέχονταν στην Ευρωζώνη, είναι βέβαιον ότι θα έπρεπε να ακολουθήσουμε πολύ διαφορετικές πολιτικές ως μέλος της.

Αν δεν θέλαμε να βρεθούμε 15 χρόνια μετά στην ίδια ακριβώς οικονομική θέση με εκείνη της στιγμή της εισδοχής μας στο περιβάλλον του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος…

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Economia.gr στις 7 Οκτωβρίου 2016:
http://www.economia.gr/el/article/entry/5792

Υποσημειώσεις:

1. Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας & Ανάπτυξης, ο μέσος ετήσιος μισθός στην Ελλάδα, σε σταθερές τιμές 2015, ήταν 17.973 ευρώ το 2000. Το 2015 διαμορφώθηκε στα 17.642 ευρώ. Στο μεσοδιάστημα (2000-2015), είχε φτάσει το μέγιστο το 2009 (22.137 ευρώ). Ακολούθησε η διόρθωση-επιστροφή στα επίπεδα του 2000.

2. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ΑΕΠ της Ελλάδας, σε σταθερές τιμές 2010, ήταν 189,9 δισεκατομμύρια ευρώ το 2000. Το 2017 προβλέπεται να διαμορφωθεί στα 189,5 δισεκατομμύρια ευρώ.